The Dutch: Reünie van eigenzinnige jarentachtigband
‘Holy shit, dit is nog heel actueel’
PETER BRUYN
Ze hadden ooit één hit, The Dutch: This is welfare, een zeldzaam geëngageerd liedje in de nederpop. Na dertig jaar is de groep weer bij elkaar.
‘Ik las die oude teksten weer en dacht: Holy shit! Maar wij hadden destijds geen idee dat niemand anders in Nederland het soort muziek speelde dat wij maakten,” zegt Hans Croon, zanger, gitarist en songschrijver van The Dutch. “Al onze voorbeelden kwamen van elders: XTC, Talking Heads, Peter Hammill en Van der Graaf Generator…”
“Met de muziek die in die tijd in Nederland gemaakt werd, hadden we eigenlijk niets,” vult Hans’ toetsenspelende broer Bert aan. “Wij waren veel eigenzinniger.”
Het waren de hoogtijdagen van Doe Maar. Die zongen weliswaar over ‘De bom’, maar dat was toch met een knipoog. The Dutch had in 1983 een bescheiden top 40-hit met het nummer This is welfare, dat feilloos aansloot bij de antikruisrakettenacties en de beweging tegen kernenergie die destijds hun hoogtepunt beleefden. You can’t make an omelette without breaking some eggs. Poisoned infants out on radioactive playgrounds, zong Croon. Zeldzaam to the point in de mainstream nederpop.
Het waren de hoogtijdagen van Doe Maar. Die zongen weliswaar over ‘De bom’, maar dat was toch met een knipoog. The Dutch had in 1983 een bescheiden top 40-hit met het nummer This is welfare, dat feilloos aansloot bij de antikruisrakettenacties en de beweging tegen kernenergie die destijds hun hoogtepunt beleefden. You can’t make an omelette without breaking some eggs. Poisoned infants out on radioactive playgrounds, zong Croon. Zeldzaam to the point in de mainstream nederpop.
“Dat ging niet met het idee van ‘laten we nu eens een protestsong schrijven’,” zegt Hans Croon. “We waren gewoon kinderen van die tijd. Heel erg bezig met de wereld om ons heen. Het was natuurlijk een doemerige tijdgeest. Voortdurend dat idee: de wereld gaat kapot en daar moet je iets aan doen. Maar niet weten wat. Als je nu naar de pop uit die tijd luistert, gingen er natuurlijk slechts weinig groepen op een beetje intelligente wijze om met wat er allemaal gebeurde.”
“Songteksten schrijven was niet mijn favoriete bezigheid, maar ik nam het wel ontzettend serieus. Ik studeerde destijds criminologie aan de Vrije Universiteit. Was heel erg bezig met het gevangeniswezen en zo. En daardoor heel erg gemotiveerd.”
The Dutch, met naast de broers Croon ook bassist Jan de Kruijf en drummer Klaas Jonkmans, ontstond in 1979 in Amstelveen vanuit een eerdere groep die uit elkaar viel. Geïnspireerd door voornoemde Engelse en Amerikaanse groepen, maar ook Joe Jackson, Japan en Magazine, werd intelligente, complexe pop gemaakt, die al snel aansloeg bij radioprogramma’s als Vara’s Popkrant. In 1982 verscheen in eigen beheer het minialbum Working in Los Alamos, dat in de alternatieve poppers zo goed werd ontvangen dat Sonyvoorloper Epic de groep een contract aanbood. De mini-lp This is welfare leverde een hit op, maar de opvolger Under the surface uit 1985 moest het met goede recensies en een schamele verkoop doen. Twee jaar later was de carrière van de band voorbij.
The Dutch, met naast de broers Croon ook bassist Jan de Kruijf en drummer Klaas Jonkmans, ontstond in 1979 in Amstelveen vanuit een eerdere groep die uit elkaar viel. Geïnspireerd door voornoemde Engelse en Amerikaanse groepen, maar ook Joe Jackson, Japan en Magazine, werd intelligente, complexe pop gemaakt, die al snel aansloeg bij radioprogramma’s als Vara’s Popkrant. In 1982 verscheen in eigen beheer het minialbum Working in Los Alamos, dat in de alternatieve poppers zo goed werd ontvangen dat Sonyvoorloper Epic de groep een contract aanbood. De mini-lp This is welfare leverde een hit op, maar de opvolger Under the surface uit 1985 moest het met goede recensies en een schamele verkoop doen. Twee jaar later was de carrière van de band voorbij.
Nu is al het werk van The Dutch in geremasterde vorm digitaal uitgebracht en vindt de groep het tijd voor een reünie.
“Toen we weer gingen repeteren nam ik al die oude teksten weer door, zoals Another D’Artagnan, dat begint met: Torn barricades. Hope and fear come together here on these ruined landscapes. Households right out of place. En ik dacht: Holy shit, dat is echt nog heel erg actueel en relevant,” zegt Hans Croon. “Deels is het natuurlijk ook toeval, zoals met een titel als (The end of) ideology. Dat had ik destijds natuurlijk nooit kunnen voorzien. Op het laatst, toen het minder ging, probeerden we bewust nog een hit te schrijven, maar dat werd gewoon te verkrampt.” “We trapten in de traditionele val,” vult broer Bert aan. “We werden eerst groter en succesvoller, een bedrijf. Dat ging ten koste van het creatieve proces. Maar als je daar achterkomt, is het te laat.” De vier Dutchmuzikanten trokken zich terug uit de professionele muziek. Hans Croon, inmiddels afgestudeerd, ging bij ING werken. “Nu denk ik soms: waren we destijds toch maar door gegaan.”
“Toen we weer gingen repeteren nam ik al die oude teksten weer door, zoals Another D’Artagnan, dat begint met: Torn barricades. Hope and fear come together here on these ruined landscapes. Households right out of place. En ik dacht: Holy shit, dat is echt nog heel erg actueel en relevant,” zegt Hans Croon. “Deels is het natuurlijk ook toeval, zoals met een titel als (The end of) ideology. Dat had ik destijds natuurlijk nooit kunnen voorzien. Op het laatst, toen het minder ging, probeerden we bewust nog een hit te schrijven, maar dat werd gewoon te verkrampt.” “We trapten in de traditionele val,” vult broer Bert aan. “We werden eerst groter en succesvoller, een bedrijf. Dat ging ten koste van het creatieve proces. Maar als je daar achterkomt, is het te laat.” De vier Dutchmuzikanten trokken zich terug uit de professionele muziek. Hans Croon, inmiddels afgestudeerd, ging bij ING werken. “Nu denk ik soms: waren we destijds toch maar door gegaan.”
Tijdens een try-out, onlangs in een Haarlems café, klinkt de band authentiek. Dat wil zeggen ‘authentiek jaren tachtig’. Is daar bij muziekliefhebbers nog belangstelling voor in een tijd dat engagement meer te maken heeft met knuffelberen neerleggen en ijsemmertjes leeggooien dan met demonstraties en bezettingen? De broers Croon halen de schouders op. “Wat ons betreft blijft het niet bij dat ene concert in Paradiso. We hebben er echt zin in. Maar we gaan niet meer zelf zaaltjes in het hele land bellen om te kunnen spelen. Dat moet wel een beetje professioneel. Wellicht is een tournee samen met The Tapes een idee.”
The Dutch speelt morgen in Paradiso.
Het Parool, dinsdag 16 september 2014