(click here for English)
See I Told You So is – de EP’s niet meegerekend – het zevende album van The Dutch. Het komt uit op 14 maart 2025. De opvolger van Solid Ground (2022) telt 11 nummers.
Drie jaar hebben we er met hart en ziel aan gewerkt. Nog nooit hebben we de liedjes zo lang laten rijpen. Ze moesten verrassen, geweldig klinken, de spontaniteit van het ontstaansmoment moest behouden blijven en ze moesten, zoals altijd, ergens over gaan. All killers, no fillers. Vanaf I’m Always Too Late, over een terugkerende droom, via Bewildered, over de volgers van Wilders, tot Where Do We Go, over de maatschappelijke verharding. Er staat één remix op het album: Cian’s Song, dat in 2023 verscheen als losse single, klinkt hier nóg heavier dan het origineel. En dan is er ook nog de vileine Mr Wilson, die je misschien nog kent uit This Train Is About To Explode van het album Four, die met snode plannen terugkeert in Little Do They Know.
De klankkleur en de mix van See I Told You So waren in handen van bassist Jan (de Kruijf), die zichzelf als producer heeft overtroffen. Tessa van Vuren tekende al voor de videoclip, en ontwierp ook de cover van het album.
Je kan See I Told You So beluisteren via je favoriete streaming dienst, zoals Spotify of Apple Music. Op heel korte termijn kan je het album ook bestellen op cd, via onze webwinkel shop.thedutchband.com. Of beter nog, word lid van onze “front row” op Bandcamp, dan krijg je de cd zomaar toegestuurd. Of nóg beter: koop de cd bij een van onze live optredens. De officiële albumpresentatie is op 7 juni in P60, Amstelveen.
Credits
Alle nummers op See I Told You So zijn geschreven door Hans Croon, Bert Croon, Jan de Kruijf en Klaas Jonkmans.
Hans Croon is leadzanger en speelt gitaar, lapsteel en keyboards.
Bert Croon speelt piano, synths en samples en zingt backing vocals.
Jan de Kruijf speelt basgitaar en zingt backing vocals.
Klaas Jonkmans speelt drums en samples en zingt backing vocals.
Alle teksten zijn geschreven door Hans Croon.
See I Told You So werd gemixt, geproduceerd en gemasterd door Jan de Kruijf.
De cover is van Tessa van Vuren, die ook tekende voor de animatievideo:
Het album werd op cd gedrukt door Replifact.
11 songs
- I’m Always Too Late (03:50)
- Cian’s Song (remix). (03:27)
- See I Told You So (03:24)
- Bewildered (03:32)
- Chances Are (03:18)
- All Smiles & Joy (02:44)
- Please Forgive Me (04:21)
- One Man Choir (02:25)
- The Huns At The Gate (03:24)
- Little Do They Know (04:09)
- Where Do We Go (03:21)
Een korte verklaring van de teksten
I’m Always Too Late
I’m Always Too Late klinkt misschien onbegrijpelijk, maar kan in de nachtelijke uren zo logisch als wat lijken. Je loopt in een stad, in een buurt die je vagelijk herkent, waarschijnlijk is het Istanbul, terwijl de besturing van je telefoon wordt overgenomen door een virus. Je bandleden vragen zich af waar je blijft, het publiek wil dat ze zonder jou beginnen. Je wil wel, maar kan niet want je duwt een kar met volgevreten toeristen door de lege straten… altijd ben je te laat.
Cian’s Song (remix)
Toen hij een paar maanden oud was kon Cian nog niets maar wilde hij alles. Cian gaat grote dingen doen, dat weten we zeker. Luister naar je vader Cian, Luke is een metalhead, een fan van Slayer. En wij gaan jou door dik en dun steunen, wie je ook wordt. That’s a promise.
See I Told You So
Al die woorden die wij gebruiken om onze argumenten kracht bij te zetten. Ze betekenen niets maar ze klinken goed. “Zoals ik al zei”, “nogmaals”, “met alle respect”. We hebben ze in dit nummer losgezongen van de inhoud. Achter elkaar gezet is het onzin, maar wel ronkende onzin. Probeer daar maar eens tegenin te gaan.
Bewildered
We moeten ze proberen te begrijpen,, de rechtspopulisten, onze landgenoten die weglopen met Wilders. We moeten met ze in gesprek. We moeten van alles, goed dan. Maar belangrijker: zij moeten ook iets. Stoppen met die waanzin, de alternatieve feiten, de intellectuele luiheid, de haat tegen migranten, het slopen van de democratie. Jullie zijn geen willoze slachtoffers van een extreemrechtse rattenvanger. Jullie hebben deze puinhoop veroorzaakt.
Chances Are
Het zou goed kunnen dat Big Tech ons gaat helpen naar grote hoogten te stijgen. Maar het zou ook kunnen dat de hoogmoed ons fataal wordt, dat onze kinderen te dicht bij de zon komen en als Icarus neerstorten in de Egeïsche zee. En dat wij als Daedalus achterblijven en rouwen. Dan hebben we altijd nog ChatGPT om ons verdriet mee te verwoorden.
All Smiles & Joy
Over het geluksgevoel dat je overvalt op de boot naar Newcastle, op weg naar je geliefden. Aan de overkant staat een klein jongetje te springen, een en al lach en plezier.
Please Forgive Me
Vrienden uit het oog verliezen. Je kan er allerlei excuses voor verzinnen, maar wat is er eigenlijk belangrijker dan vriendschap? Een lied dat beterschap belooft.
One Man Choir
Waarom zingen jullie nooit van die onzin-teksten, zo van “I am the walrus, kookookachoo”? Oké dan.
Swaying, playing, hard to get
Masculine
Screaming, cleaning, laundromat
Come on and
Flower power, burning fire
Presenting the
Walking Talking One Man Choir
The Huns at the Gate
De wereld staat in de fik en de autocraten zijn aan de winnende hand. Maar ondanks alle haat, pijn, hebzucht, onrecht en geweld mogen we de hoop niet opgeven. De Hunnen staan voor de poort, maar het is niet te laat om ze tegen te houden.
Little Do They Know
Samen met zijn vrouw Eleanor blies Mr Wilson een trein op, door ons bezongen in This Train is about to Explode, van het album Four. Nu verlaat hij de gevangenis met nieuwe snode plannen, minder zichtbaar. Iets met desinformatie en AI. Mr Wilson heeft niet veel goeds in de zin.
Where Do We Go
Ten slotte: medemenselijkheid, vriendelijkheid, integriteit is wat we nodig hebben. Waarom bewegen we dan in de tegenovergestelde richting?