Ohio

Klaas kreeg een mailtje van A., een oude vriend die lang geleden de boekingen voor The Dutch deed. Hij woont tegenwoordig in een klein gehuchtje in de Corrèze. A. schreef over de nieuwe cd die Klaas hem had gestuurd. Hij had even moeten wennen aan de zang, maar dat was na een paar keer luisteren over. Verder was hij vol lof over de liedjes, de arrangementen, de teksten. Wat ik al zei, A. is een oude vriend. Er was hem nog iets opgevallen in You Can’t Be Wrong: zit er op ongeveer drie minuten een citaat uit Ohio van Neil Young of is dat een toevallige gelijkenis? Scherp. De eerste vier regels van Ohio luiden:

 

Tin soldiers and Nixon coming
We’re finally on our own
This summer I hear the drumming
Four dead in Ohio

 

Die regels doen me wat. Ik weet niet precies waarom, want op het eerste gezicht schijnen ze wat onbeholpen. Neil Young schreef ze in 1970 na een schietpartij op Kent State University, waarbij vier studenten werden gedood. Nixon had er niet veel mee te maken. Volgens Wikipedia vielen de National Guardsmen die het vuur openden onder het bevel van de gouverneur van Ohio, Jim Rhodes. Maar president Nixon was vier jaar voordat hij aftrad vanwege Watergate al de favoriete kop van Jut voor links Amerika, o.a. omdat hij geen einde had gemaakt aan de Vietnam oorlog. Even los van de poëtische kwaliteit zijn die eerste vier regels dus op zijn minst tendentieus. Maar bovendien vind ik ze wat clichématig: “I hear the drumming” moet natuurlijk onheilspellend klinken. Het zal de combinatie met het klagerige stemgeluid van de Canadese bard zijn, waardoor ik toch kippenvel krijg aan het begin van Ohio. En zonder dat ik er nou hard over had nagedacht kwamen die regels terecht in het laatste deel van You Can’t Be Wrong. Met andere akkoorden, maar dezelfde melodie.

You Can’t Be Wrong gaat net als Copy That Line over online privacy, een thema dat mij bezighoudt sinds ik baas was van de afdeling Database Marketing van een grote bank. Wie wil weten wat er allemaal mis kan gaan met online privacy moet maar The Circle van Dave Eggers lezen, mijn teksten zijn daarbij vergeleken slechts voetnoten. Maar de laatste regels van You Can’t Be Wrong luiden:

 

Did your mother tell you
What you need to know
That we won’t be evil till we grow
A bit too slow

 

Dat gaat over Google, mocht dat nog niet duidelijk zijn (*). En daar passen die dreigende regels uit Ohio dan weer wonderwel bij.

Een week voordat het album ter perse zou gaan vroeg ik aan F., onze contactpersoon bij Sony, of ik toestemming nodig had om de vier regels uit Ohio te mogen zingen. Ik schreef erbij dat ik het te vergelijken vond met een opdracht in een roman: een citaat uit een ander literair werk, en daarmee een hommage aan een bewonderde schrijver. Daar was toch zeker geen toestemming voor nodig? Maar F. antwoordde met “altijd toestemming vragen”, wat ik bij nader inzien had kunnen zien aankomen. Voor platenlabels zijn risico’s hetzelfde als voor banken: beter van niet. Zo zaten we plotseling in tijdnood. Volgens F. zou de eigenaar van de rechten wel toestemming geven, want dan zouden er weer wat centen verdiend kunnen worden. Alleen viel het niet mee om de uitgever te achterhalen. Uiteindelijk lukte het me om een Belgische mevrouw te vinden die werkt bij Strictly Confidential, een bedrijf dat de Amerikaanse uitgeverij Broken Arrow Music in de Benelux vertegenwoordigt. Na vier dagen had Broken Arrow Music de volgende standaard reactie uit de la opgediept:

 

“Neil feels very strongly about not approving ancillary uses of this song. It will never be approved. Sorry.“

 

Ik schreef de Belgische mevrouw terug dat ik na veel gevloek en getier weer een beetje was bijgekomen en dat ik haar zeer wilde bedanken voor de betrachte snelheid. Diezelfde avond zong ik vier nieuwe regels in op dezelfde melodie:

 

I’m telling you plain and simple
We could have been on that train
If only we wouldn’t surrender
To the man with the ball and chain

 

Ik vind het knap van A. dat hij daar nog steeds Ohio in herkende. Dat krijgt Shazam niet voor elkaar!

26 februari 2017

 

(*) Het interne bedrijfsmotto van Google was ooit “Don’t be evil”.

---

Terug naar de blog pagina