Als een hinderlijke bromvlieg vulde die ene vraag vroeg of laat de ruimte. Ik kan me geen interview herinneren waarin hij niet op enig moment werd gesteld. “Door wie zijn jullie beïnvloed?” Vernederend. Liever werden wij erkend als volkomen authentieke artiesten. Dat wij min of meer gelijktijdig met Japan de fretloze bas en de marimba hadden geadopteerd was toeval. En ja, Joe Jackson grossierde ook in breed uitwaaierende pianoklanken, maar hoezo waren wij dan gelijk door hem beïnvloed? Had de interviewer nooit van synchroniciteit gehoord? Natuurlijk, als individuen hadden wij ieder onze muzikale helden. Maar samen, als The Dutch, waren wij uniek. Tenminste, dat dachten we. En we probeerden de vraag zo te beantwoorden dat die boodschap overkwam, zonder meteen arrogant te klinken. Je zag zo’n interviewer dan denken: jaja.
Als Nederlands bandje sta je per definitie al op achterstand bij de Engelse en Amerikaanse concurrentie. Epigonisme is wellicht wat zwaar uitgedrukt, maar beïnvloed moeten ze toch zeker zijn. Kan niet anders. Zo eindigden die interviews vaak in een wat narrige sfeer. De journalist wilde verbanden leggen, een kader scheppen, zijn lezers een idee geven in welke hoek ze het ongeveer moesten zoeken. Wij dachten recht te hebben op een uniek plekje in de muziekgeschiedenis, en erkenning van onze volstrekte originaliteit.
Er is heel veel veranderd sinds die tijd, maar dat is hetzelfde gebleven. Wie een bandprofiel aanmaakt op Facebook, ReverbNation, Gigstarter of andere sites komt die hinderlijke bromvlieg onvermijdelijk tegen. Schaamteloos staat hij daar, tussen al die andere vragen. Het is eigenlijk meer een bevel dan een vraag: “Voer je invloeden in”. Het valt me nog mee dat de algoritmes van Facebook op basis van de profielen van onze Facebook-fans niet zelf al iets hebben bedacht: “Japan, Joe Jackson”. Om het je gemakkelijk te maken.
Die antwoorden zijn helemaal niet bedoeld voor onze Facebook vrienden. Ik kan me vergissen, maar ik denk niet dat veel mensen op de “info” knop klikken. De antwoorden zijn bedoeld voor Facebook zelf. Daarmee rubriceren ze je, zoals ze alles en iedereen rubriceren. Hoe meer informatie wij met Facebook delen over The Dutch, hoe beter de modellen van Facebook de band op voorhand kunnen indelen in een bepaalde niche.
Ook al vinden wij onszelf uniek, ik ben toch nieuwsgierig naar de puntenwolk waarin The Dutch rondzweeft. Ik hoop natuurlijk dat Facebook ons in een brutaal en eigenzinnig hoekje heeft geplot, samen met fijne bands als XTC, Blur en Arcade Fire. Maar ik ben er niet helemaal gerust op. Stel dat onze fans ook geïnteresseerd zijn in een verschrikkelijke band als Spandau Ballet, dan staan we zomaar naast die enge gasten in ons Facebook hokje. Misschien kunnen wij dat lot nog enigszins ontwijken door dan toch maar aan het bevel te gehoorzamen en bij “Invloeden” in te vullen: “XTC, Blur, Arcade Fire”. En zo grijpt de online hokjesgeest zelfs een volkomen oorspronkelijke en unieke band als The Dutch bij de lurven.
24 januari 2016
Spandau Ballet ís helegaar geen verschrikkelijke band. Hebben paar prachtige liedjes geschreven. Jammer dat ze zo’n slechte saxofonist hebben, alleen.